άρθρο Όλγας Βασιλειάδου,
Ήταν ένα κατά τα φαινόμενα συνηθισμένο απόγευμα στα τέλη του Αυγούστου και τίποτα δεν προμήνυε το τι θα επακολουθούσε. Πίνοντας το καφεδάκι μου με το σύντροφο μου (στη ζωή και στους αγώνες) Γρηγόρη Εδιρνέλη δεν κατάλαβα γιατί γυρόφερνε συνεχώς την κουβέντα μας στην ηθική υποχρέωση της συμμετοχής των ενεργών πολιτών στα κοινά, την δραστηριοποίηση των ανθρώπων που στοχεύουν στο αληθινό καλό του τόπου (κι όχι στη βόλεψη τους), την ευθύνη των ικανών, τίμιων και άξιων συμπολιτών μας απέναντι στην δοκιμαζόμενη κοινωνία, την συνειδησιακή δέσμευση των ευαισθητοποιημένων πολιτών να παλεύουν καθημερινά για ένα καλύτερο αύριο, κ.λ.π, κ.λ.π.
Στην ερώτηση μου γιατί κάνουμε μια τέτοια κουβέντα, (που έχουμε επαναλάβει συχνά στο παρελθόν χωρίς να διαφωνούμε) είπε ότι μάλλον ήρθε η ώρα να δραστηριοποιηθώ κι εγώ ενεργά, (μέσα από την τοπική αυτοδιοίκηση) στην προώθηση, αναβάθμιση και θεμελιακή αλλαγή της φιλοσοφίας και του τρόπου διοίκησης του πολύπαθου Δήμου Ωραιοκάστρου.
Οι όποιες αντιρρήσεις και δισταγμοί μου εξαλείφθηκαν πολύ γρήγορα (ελλείψει βάσιμου αντίλογου) και έτσι ακολούθησε το επόμενο εύλογο ερώτημα, δηλαδή με ποιά δημοτική παράταξη να συστρατευτώ, συνταχθώ και αγωνιστώ, που να έχει σαν βάση τις ίδιες αρχές και αξίες που στηρίζω και ακολουθώ απαρέγκλιτα στην επαγγελματική μου καριέρα και όλη τη ζωή μου. Δηλαδή διαφάνεια παντού, τιμιότητα στις συναλλαγές, αλτρουισμός και ανιδιοτελής προσφορά στην κοινωνία, συνέπεια σε ότι αναλαμβάνω, αποδοτικότητα σε αυτό που χρεώνομαι, ευθύτητα, αμεσότητα και ειλικρίνεια σε κάθε μου συναναστροφή, στήριξη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και πάνω από όλα επίγνωση της ευθύνης που αναλαμβάνω απέναντι σε αυτούς που επέλεξαν.
Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να συστρατευτώ με υποψήφιους που γεννήθηκαν, ζουν και αναπνέουν μέσα στον κλειστό κομματικό σωλήνα, που αδυνατούν να διεκδικήσουν δυναμικά απέναντι στην κεντρική διοίκηση (γιατί αποτελούν κομμάτι της), που έχουν κάνει την ευνοιοκρατία και αναξιοκρατία τρόπο ζωής, που συνήθισαν να τρέφονται από το δημόσιο κορβανά, που οραματίζονται το μέλλον τους στην αυτοδιοίκηση ως το πρώτο τους βήμα για πολιτική καριέρα, που εξαρτώνται και δεσμεύονται από τους βουλευτές του κόμματος τους, που δεν έχουν ρεαλιστική ενσυναίσθηση των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας και αδυνατούν να κατανοήσουν και να τα επιλύσουν. Υποψηφίων δημάρχων που έχουν κάνει διδακτορικό στην υποσχεσιολογία, την ψηφοθηρία και τις δικαιολογίες. Υποψηφίων που υποτιμούν την νοημοσύνη των δημοτών με προεκλογικά έργα της τελευταίας στιγμής. Υποψηφίων που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν. Υποψηφίων που καμία ουσιαστική διαφορά δεν τους χωρίζει.
Γα όλους τους παραπάνω λόγους αποδέχθηκα την πρόσκληση να είμαι υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό αν.α.σ.α του υποψήφιου δήμαρχου Παντελή Σκαρλάτου.
Γιατί καμία πολιτική ομοιότητα δεν έχει με τους άλλους υποψήφιους.
Γιατί δεν έχει κομματικές δεσμεύσεις.
Γιατί δεν προσδοκά να ζήσει από το Δήμο αλλά από το επάγγελμα που ασκεί με επιτυχία για πολλές δεκαετίες.
Γιατί ταυτίζονται οι αρχές και οι αντιλήψεις μας στο τρόπο διοίκησης του Δήμου.
Γιατί έχει ολοκληρωμένο και κοστολογημένο σχέδιο για όλες τις δημοτικές ενότητες του Δήμου Ωραιοκάστρου.
Γιατί δεν υπόσχεται αυτά που δεν μπορεί να κάνει.
Γιατί είναι αυτός που μπορεί να κάνει τη διαφορά σε όλο το Δήμο Ωραιοκάστρου.
Γιατί στο κάτω κάτω, μας αξίζει να ζούμε καλύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου