ΝΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ Β’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΖΑΡΙΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΕΠ

«Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.

Εσείς σπείρατε θύελλες και θα θερίσετε καταστροφή, δυστυχώς για την πατρίδα, δυστυχώς για τους Έλληνες, δυστυχώς για τα παιδιά μας!»

Από το μετερίζι του Ανεξάρτητου Βουλευτού συνεχίζει τον έντιμο αγώνα για την πατρίδα, την Μακεδονία και την κοινωνία ο βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης Γιώργος Λαζαρίδης.

 Κατά την διαδικασία επεξεργασίας του νομοσχεδίου του Υπ. Διοικητικής Ανασυγκρότησης για τις προσλήψεις και το ΑΣΕΠ, που εξετάζεται από το σώμα της Ολομέλειας, ο Μακεδόνας βουλευτής πήρε άμεσα τον λόγο και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις συνοπτικές  διαδικασίες της αρμόδιας επιτροπής, υπεύθυνης για την προώθηση της Συμφωνίας των Πρεσπών και προέβη σε καταγγελίες επ’ αυτών.

Ακολουθεί απόσπασμα της Ομιλίας του Γιώργου Λαζαρίδη:

Η Μακεδονία θρηνεί. Σήμερα το πρωί ήρθα από τη Μακεδονία και ο κόσμος πραγματικά έχει βγει εκτός εαυτού από αυτή τη Συμφωνία.

Για τις διαδικασίες της αρμόδιας επιτροπής

«θα σας πω τα εξής: είμαι ανεξάρτητος Βουλευτής, δεκαέξι είμαστε οι ανεξάρτητοι Βουλευτές. Όταν ξεκίνησε η διαδικασία εννιά ήταν υπέρ του «ΟΧΙ» και επτά ήταν υπέρ του «ΝΑΙ». Ξέρετε πώς εκπροσωπηθήκαμε στην αρμόδια Επιτροπή; Πήγανε δύο του «ΝΑΙ» κι ένας του «ΟΧΙ». Αυτό δεν είναι νόθευση της βούλησης των ανεξάρτητων Βουλευτών; Αυτός είναι ο ορισμός!

Μιλάμε για απαράδεκτες διαδικασίες. Υπήρχαν συνοπτικές διαδικασίες για άλλη μία φορά για ένα τέτοιο θέμα, μείζονος εθνικής σημασίας, ενώ μείναμε πενήντα Βουλευτές χωρίς να τοποθετηθούμε, μεταξύ των οποίων πολλοί Μακεδόνες.

Έγινε με κλήρωση η διαδικασία. Πολύ ωραία, αλλά υπάρχει και η διαδικασία της επιλογής. Εκεί θα έπρεπε αυτός ο οποίος έκανε την κλήρωση, να φρόντιζε να κάνει την επιλογή, προκειμένου να εκφραστεί στη συγκεκριμένη Επιτροπή η βούληση των ανεξάρτητων Βουλευτών. Γιατί δεν μπορεί εκεί να εκπροσωπείται ως πλειοψηφία το «ΝΑΙ», όταν η πραγματική κατάσταση είναι το εντελώς αντίθετο, ότι πλειοψηφούσε το «ΟΧΙ».

 Αυτό είναι ο ορισμός της νόθευσης.

Αυτή είναι η δική μου άποψη και αυτή είναι η πραγματικότητα, όχι απλώς άποψη. Εάν εσείς το θεωρείτε λογικό, είναι ο ορισμός της νόθευσης.

Όλοι οι Έλληνες με αυτή τη συμφωνία, αλλά και πριν, όταν δίναμε τη μάχη για να μην περάσει, γινήκαμε Μακεδόνες».

Για την Συμφωνία των Πρεσπών

 «Θέλω ως Μακεδόνας να ευχαριστήσω όλους εκείνους τους ανθρώπους που στον Μακεδονικό Αγώνα –και κάνω αναφορά στους Κρήτες, στους Θεσσαλούς, στους Ηπειρώτες, στους Πελοποννήσιους- ενώθηκαν με τους Μακεδόνες και έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της Μακεδονίας. Πότισαν το δέντρο της λευτεριάς, το οποίο όμως με αυτή τη Συμφωνία δυστυχώς κάποιοι το κλονίζουν.

Με αυτή τη Συμφωνία ανοίξατε την κερκόπορτα για εθνικές περιπέτειες της πατρίδας, των πολιτών, των παιδιών μας και των επόμενων γενεών. Πυροδοτήσατε τον αλυτρωτισμό των γειτόνων μας, που ήδη μιλούν για τα αδέλφια τους που υπάρχουν στη Μακεδονία.

Και μιλάμε για τη Μακεδονία τη μία, την ελληνική. Έτσι λέμε εμείς οι Μακεδόνες, έτσι μάθαμε, έτσι μεγαλώσαμε και αυτό θα συνεχίσουμε να λέμε.

Λέτε ότι τακτοποιείτε εκκρεμότητες δεκαετιών ή τακτοποιήσετε εκκρεμότητα δεκαετιών. Η εκκρεμότητα αυτή διατηρείτο επί μακρόν επειδή ουδείς στο παρελθόν διενοήθη να παραχωρήσει αυτά που παραχωρήθηκαν με αυτήν την απαράδεκτη και καταστροφική Συμφωνία.

Επιλύθηκε –υποτίθεται- το ζήτημα. Πώς;

Με παραχωρήσεις και εθνικές υποχωρήσεις, παραχωρήσεις στο όνομα και στη συνέχεια στην ταυτότητα και στη γλώσσα. Γιατί όλα ξεκινούν από το όνομα. Από το όνομα πηγάζει και ο αλυτρωτισμός, από εκεί πηγάζει και η εθνική ταυτότητα, τα οποία τα έλαβαν όλα, χωρίς αυτοί να παραχωρήσουν τίποτα για τους ελληνικής καταγωγής, γιατί ξέρετε έχουμε και Έλληνες εκεί.

Για τον αλυτρωτισμό (ιστορικά στοιχεία και κίνδυνοι)

Η περιοχή ονομαζόταν Βαρντάρσκα.

Το «Μακεδονία» προέκυψε από το Συνέδριο της Έβδομης Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1934 με Πρόεδρο τον Βούλγαρο Δημητρώφ, όπου εκεί ετέθη το ζήτημα του λεγόμενου ανεξάρτητου κράτους, του ανεξάρτητου μακεδονικού κράτους. Από εκεί ξεκίνησε η ιστορία και το 1944 ο Τίτο ονόμασε την περιοχή αυτή «Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Από εκεί ξεκίνησε και τελικά κατάφεραν και το περάσαν και το δεχθήκατε εσείς με αυτήν τη Συμφωνία.

Αποκτούν δικαιώματα στην ελληνική ΑΟΖ. Αυτό είναι εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Αυτό επιβάλλει να είχε έρθει, βεβαίως, εδώ με τη διαδικασία του άρθρου 28 παράγραφος 2, όπως προβλέπει το Σύνταγμα για θέματα μείζονος εθνικής σημασίας.

Αναφορά σε παράδειγμα αντίστοιχης διευθέτησης

Ο Ντε Γκωλ στο παρελθόν το 1963 προέβαλε βέτο στην ένταξη της Μεγάλης Βρετανίας και είπε ότι πρέπει να αλλάξει η Μεγάλη Βρετανία -μιλάμε για μια μεγάλη χώρα- το όνομά της, γιατί το «Βρετανία», επειδή έχει τη Βρετάνη η Γαλλία, υποκρύπτει αλυτρωτισμό. Δέχτηκε και το άλλαξε. Εμείς δεν μπορέσαμε να το επιβάλλουμε αυτό στα Σκόπια.

Ο Ζάεφ μιλάει συνεχώς για «Μακεδονία» και πουθενά για «Βόρεια Μακεδονία». Το πρόβλημα είναι το εξής: Ότι όταν έχουμε τη Βόρεια Μακεδονία, όπως αναφέρεται εδώ στη Συμφωνία, η οποία είναι μια αυτοτελής κρατική οντότητα και, από την άλλη, έχουμε τη Μακεδονία, η οποία είναι ένα γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδος, στον ανυποψίαστο παρατηρητή ξέρετε τι ερωτηματικά του γεννά: Δηλαδή, τι είναι αυτό το γεωγραφικό διαμέρισμα στην Ελλάδα που περιμένει να προσκολληθεί στο υπόλοιπο; Είναι τα ερωτηματικά, τα οποία δημιουργούνται».

Ακολουθεί σχετικό video:

https://www.youtube.com/watch?v=sgdppfN1tR0