Άρθρο του Γιώργου Αρβανιτίδη στην εφημερίδα "Η Εφημερίδα των Συντακτών"

 

Τα «μπρος-πίσω» και η τακτική «βλέποντας και κάνοντας» της ενεργειακής πολιτικής της ΝΔ στην απολιγνιτοποίηση   Ο Γιώργος Αρβανιτίδης βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης και Αρμόδιος Τομεάρχης Ενέργειας και Περιβάλλοντος του Κινήματος Αλλαγής σε άρθρο  του στην εφημερίδα «Η Εφημερίδα των Συντακτών» μιλάει για την αποτυχία της Κυβέρνησης στη δημιουργία και πώληση δυο λιγνιτικών θυγατρικών της ΔΕΗ σε Μελίτη και Μεγαλόπολη καθώς και τα αποτελέσματά της. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο άρθρο του Γιώργος Αρβανιτίδης: Το σχέδιο της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τη δημιουργία και πώληση δυο λιγνιτικών θυγατρικών της ΔΕΗ σε Μελίτη και Μεγαλόπολη απέτυχε πλήρως εδώ και 3 χρόνια και δυστυχώς η τωρινή κυβέρνηση της Ν.Δ. με μεγάλη καθυστέρηση έφερε μόλις πριν λίγες μέρες στη Βουλή το κλείσιμο αυτών των θυγατρικών με απορρόφησή τους από τη ΔΕΗ, με μια ακατανόητη επιβάρυνση ωστόσο του κρατικού Προϋπολογισμού από τον ορισμό Εντολοδόχου Παρακολούθησης των σχετικών δεσμεύσεων της ΔΕΗ, αναφορικά με το μέχρι πρότινος μονοπώλιό της στον λιγνίτη. Η κυβέρνηση της ΝΔ αντιμετωπίζει τις λιγνιτοφόρες περιοχές ως παράπλευρες απώλειες και διαψεύδοντας το αφήγημα περί ετοιμότητας στη διακυβέρνηση χρειάστηκε 2,5 χρόνια για να βγάλει σε δημόσια διαβούλευση - πριν από λίγες ημέρες - το σχέδιο ενεργειακής μετάβασης για τις περιοχές απολιγνιτοποίησης. Και αυτό με μεγάλες ασάφειες για το μέλλον της νέας μονάδας της Πτολεμαΐδας 5 και με αρκετά διφορούμενες ρυθμίσεις για την εταιρεία ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΕ που θα υλοποιήσει αυτό το σχέδιο. Ο μεγάλος κίνδυνος όμως δεν είναι μόνο η αντικατάσταση της ισχύος στα λιγνιτοεργοστάσια που θα κλείσουν από μονάδες που θα λειτουργούν με εισαγόμενο φυσικό αέριο, το οποίο πλέον αποτελεί σχεδόν το 50% της ηλεκτρικής παραγωγής της χώρας, με ότι αυτό συνεπάγεται σε γεωπολιτικές εξαρτήσεις και αυξήσεις τιμών, αλλά και η αντικατάσταση των θέσεων εργασίας, καθώς η εκτίναξη της ανεργίας είναι ήδη τεράστια, με την περιοχή της Δυτ. Μακεδονίας να κινείται σε ποσοστά πάνω του 25%. Είναι τέτοια η προχειρότητα του κυβερνητικού σχεδιασμού, που εν μέσω καύσωνα το περασμένο καλοκαίρι και ακριβώς στο ξεκίνημα του «ράλι» των ενεργειακών αυξήσεων χρειάστηκε να ανοίξει λιγνιτική μονάδα άρον άρον στην Μεγαλόπολη, η οποία είχε κλείσει μόλις τον Μάρτιο, ενώ η ΔΕΗ στις αρχές Αυγούστου ξέχασε να βάλει στο σύστημα τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια ώστε να μειωθεί το μέσο ενεργειακό κόστος. Στο Κίνημα Αλλαγής, ήμασταν οι πρώτοι που από το 2018 προσδιορίσαμε την ενεργειακή μετάβαση, με περισσότερο ήπιο και σταδιακό τρόπο. Όσα λέγαμε τότε ισχύουν και σήμερα. Είναι απολύτως βέβαιο ότι η Κυβέρνηση μη προβλέποντας την ενεργειακή κρίση και όντας απροετοίμαστη θα χρειαστεί να αναθεωρήσει την ενεργειακή της πολιτική αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά ότι λειτουργεί βλέποντας και κάνοντας. Στο Κίνημα Αλλαγής, ήμασταν οι πρώτοι, και οι μόνοι, που από το 2018 στο σχέδιό μας «Ενεργειακό Διαβατήριο για το Μέλλον», μιλήσαμε με αριθμούς, εκτιμώντας ότι θα χρειαστούν περίπου 300 εκ. ευρώ σε ετήσια βάση για τα επόμενα 15 χρόνια, με έμφαση σε Πτολεμαΐδα, Κοζάνη και Μεγαλόπολη και θέσαμε 5 βασικές αρχές μιας Βιώσιμης Ενεργειακής Μετάβασης: Να είναι ομαλή και βιώσιμη χωρίς παρεκκλίσεις από το χρονοδιάγραμμα που ορίζει η Ευρωπαϊκή Συνθήκη για το κλίμα. Να διασφαλίζει την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας και την προσιτή τιμή ρεύματος για τους πολίτες. Να αποκαθιστά και να επαναποδίδει τη γη στους κατοίκους των λιγνιτικών περιοχών που πλήττονται για να στηρίξουν πάνω της τη νέα οικονομία των περιοχών τους. Να στηρίζει ένα αναπτυξιακό σχέδιο που δημιουργεί θέσεις εργασίας αντίστοιχες με αυτές που χάνονται. Να εγγυάται την συνέχιση λειτουργίας των τηλεθερμάνσεων διατηρώντας και διευρύνοντας τα υφιστάμενα ανταποδοτικά κεκτημένα. Αυτές τις 5 Αρχές τις είχαμε εξειδικεύσει και με 8 συγκεκριμένες προτάσεις στο σχέδιο μας. Πιστοί στο πλαίσιο πρωτοπορίας του Κινήματός μας, μια από τις 8 προτάσεις ήταν η υιοθέτηση Ρήτρας Βιώσιμης Μετάβασης για τις περιοχές απολιγνιτοποίησης, που σημαίνει ότι κάθε λιγνιτική μονάδα που θα αποσύρεται θα πρέπει πρώτα να υπολογίζεται η οικονομική, η κοινωνική και η περιβαλλοντική επίπτωση αυτής της κίνησης. Προτείναμε δηλαδή, την αξιολόγηση κάθε απόσυρσης με βάση το συνολικό κόστος και όφελος για την οικονομία, την τοπική κοινωνία και το περιβάλλον, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να μιλάμε για Βιώσιμη Ανάπτυξη. Με βάση αυτή τη Ρήτρα λοιπόν και με την εξασφάλιση των απαραίτητων πόρων και την γρήγορη ανάπτυξη κατά κύριο πολλών έργων Α.Π.Ε. από πολλούς, μπορεί να σχεδιαστεί ένα ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα σταδιακής απόσυρσης των λιγνιτικών μονάδων. Χωρίς κραδασμούς, χωρίς προχειρότητες, χωρίς βιασύνες και με ουσιαστική περιβαλλοντική αναβάθμιση των περιοχών αυτών. Με την κοινωνία και τους τοπικούς φορείς να συνδιαμορφώνουν αυτό το χρονοδιάγραμμα στην ομαλή μετάβαση αλλά να καρπώνονται και το όφελος αυτής της μετάβασης (Σχήματα Ενεργειακών Κοινοτήτων κλπ.) και όχι με λύσεις που έρχονται απέξω και από «πάνω».