ΕΝΕΡΓΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ

Του Γρηγόρη Εδιρνέλη*

Ένα μείζον θέμα που χρήζει σχεδίασης και αφορά όλους τους Δήμους που έχουν χώμα  και όχι μόνο τσιμέντο, είναι η καλλιέργεια της γης.  Ένας από αυτούς είναι και ο Δήμος Ωραιοκάστρου ο οποίος χαρακτηρίζεται από την τριπλή ιδιομορφία, του να συνδυάζει δηλαδή τον αστικό ιστό με αυτούς της κτηνοτροφίας και της γεωργίας.

Είναι όμως πράγματι λυπηρό να βλέπεις, ακόμα και σήμερα, μετά από τόση ανάλυση περί πρωτογενούς παραγωγής και περί της αναγκαιότητας στήριξής της, οι Δήμοι ανά την Ελλάδα να αδιαφορούν (ουσιαστικά και πρακτικά) γι’ αυτήν και πολλοί, μεταξύ αυτών και ο Δήμος Ωραιοκάστρου, να μην έχουν Ενεργό Γραφείο Αγροτικής Ανάπτυξης (προβλέπεται και από το άρθρο 94 του Καλλικράτη).

To υφιστάμενο γραφείο αγροτικής παραγωγής του Δήμου Ωραιοκάστρου πέρα από το γεγονός ότι μόνο τύποις υφίσταται, ουδόλως ανταποκρίνεται στα σύγχρονα δεδομένα και τις εξελίξεις ενώ το έργο που έχει παράξει είναι από μηδενικό έως ανύπαρκτο.

Είναι κρίμα, γιατί το συγκεκριμένο αυτό γραφείο θα μπορούσε να γίνει ένα πολύ καλό και χρήσιμο εργαλείο για κάθε τοπική κοινωνία ώστε να οργανώσει και να αξιοποιήσει τη αναξιοποίητη δημοτική γη της.

Κι αν η λέξη «ανάπτυξη» δεν αρέσει σε ορισμένους γιατί δυστυχώς σήμερα έχει ταυτιστεί από κάποιους με τον αυτοκαταστροφικό τρόπο της ζωής μας, θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τη δομή αυτή και «Γραφείο Αγροτικής Απο-ανάπτυξης», δίνοντας με σαφήνεια και το αζιμούθιο του προορισμού της.

Οι κατευθύνσεις και οι προτεραιότητες που θα δοθούν είναι θέμα συζήτησης και απόφασης κάθε κοινωνίας. Κατά τη γνώμη μου, μερικά από τα προτάγματα που πρέπει να τεθούν σε προτεραιότητα είναι τα εξής:

Α) Πιστοποίηση, τυποποίηση και μεταποίηση των όποιων τοπικών προϊόντων παράγονται στο Δήμο μας και σταδιακή στροφή των αγροτών σε καινοτόμες και πρωτοποριακές καλλιέργειες με την καθοδήγηση ειδικών επιστημόνων που θα συνεργάζονται με το Δήμο.

Β) Δημιουργία τράπεζας σπόρων και διανομή τους σε κάθε ενδιαφερόμενο.

Γ) Ενθάρρυνση και εκπαίδευση των καλλιεργητών ώστε να στραφούν στη βιολογική και τη φυσική καλλιέργεια.

 Δ) Καταγραφή όλων των καλλιεργήσιμων εκτάσεων που είναι παρατημένες, ώστε να αξιοποιηθούν από ενδιαφερόμενους, νέους, άνεργους, κ.α.

Ε) Οργάνωση δημοτικών λαχανόκηπων (ο υφιστάμενος σήμερα δεν αρκεί) ώστε να μπορούν κι αυτοί που δεν έχουν δική τους γη και αδυνατούν να προσπορίζονται τα αναγκαία, να αποκτήσουν αυτάρκεια σε ποιοτικά αγροτικά προϊόντα.

ΣΤ) Από τις προτάσεις αυτές καταρρίπτεται και η μόνιμη επωδός των περισσότερων αυτοδιοικητικών αρχόντων που λέει ότι «αν δεν υπάρχουν πόροι δεν γίνεται τίποτα». Για τα παραπάνω δεν χρειαζόμαστε πόρους αλλά σπόρους.

Ζ) Σπόρους που θα μας φέρουν πόρους, μιας και η στροφή στην ποιοτική παραγωγή και την αυτάρκεια είναι πολύ μεγάλος πλούτος. Καλλιεργώντας μιαν άλλη αγροτική συνείδηση αλλά και μια διαφορετική καταναλωτική συνείδηση, μόνο κέρδος μπορούμε να έχουμε.

Πολλά και σημαντικά πράγματα που μπορούν να υλοποιήσουν οι Δήμοι σήμερα δεν χρειάζονται μόνο πόρους και ΕΣΠΑ αλλά μεράκι, σχέδιο και φαντασία.

Η οργάνωση της πρωτογενούς παραγωγής, όχι μόνο προϊόντων αλλά και πολιτικής, είναι μια λύση για να βγούμε από τον αδιέξοδο δρόμο που έχουμε πάρει περιμένοντας τις λύσεις από τα πάνω, ως μάννα εξ ουρανού.

Αφού οι περισσότεροι από εμάς συμφωνούμε ότι «πήραμε τη ζωή μας λάθος», το σύνθημα δεν πρέπει να είναι άλλο απ’ το «ν’ αλλάξουμε ζωή».

*Ο Γρηγόρης Εδιρνέλης είναι υποψήφιος Δήμαρχος, νυν δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Ωραιοκάστρου, επικεφαλής της ΔΚΠΩ  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ