Ομιλία της Κατερίνας Μάρκου, βουλευτή Β’ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, στην Ολομέλεια της Βουλής για τη συμφωνία των Πρεσπών

Για την σημερινή συμπολίτευση, το θέμα που συζητούμε σήμερα δεν έχει αυθύπαρκτη υπόσταση. Όπως και κανένα θέμα, άλλωστε. Αποκτά υπόσταση ένα ζήτημα και νοηματοδοτείται μόνο όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κάποια μικροπολιτική, συνδικαλιστικού τύπου τακτική ώστε να εξυπηρετηθεί αυτό που βρίσκεται στο κεφάλι των «κομμένων κεφαλών» όπως διηγείται ο Στρατής Τσίρκας. Ψιλά γράμματα και ο Τσίρκας για τους αφηνιασμένους αριστερούς της αρβύλας.

Σημασία έχει η πράξη και η πρακτική, η ανθρωποφαγία (χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη ανθρωποφαγία του λεγόμενου «μπούλη»), ο ωμός κυνισμός, ο αμοραλισμός από το αντιμνημονιακό στο «περισσότερο μνημονιακός πεθαίνεις».

Να μην ξεχάσουμε να δώσουμε και τα συγχαρητήριά μας και στην ανεξάρτητη τρόικα. Μπράβο παιδιά, άξιος ο μισθός σας.

Επανέρχομαι. Στο παραπάνω πλαίσιο, η φαεινή ιδέα είναι να πετάξουμε τον «μπούλη» έξω από το τραίνο και μετά να βάλουμε την προβειά του προοδευτικάριου. Δηλαδή πελατειακή πολιτική με τα δανεικά και τα λεφτά των άλλων, των κορόιδων που δουλεύουν και αγωνίζονται.

Όταν κόβεις το πατρόν για το προοδευτιλίκι, πάντα υπάρχουν και ρετάλια. Τα ρετάλια δεν έχουν συνήθως ούτε επάγγελμα, ούτε μισθό, οπότε είναι πλήρως εξαρτώμενα. Αποκτούν δε και τη ψυχολογία του «θυρωρού της νύχτας», τους αρέσει η ταπείνωση, ηδονίζονται με την επιβολή και την εκμετάλλευση, περισσότερος αυτοεξευτελισμός πεθαίνεις.

Να πως έχει συσταθεί η α λα κάρτ νέα πλειοψηφία του Σκοπιανού. Από την οποία απορρέει και η λογική μιας απλώς φυσιολογικής ήττας στις επερχόμενες εκλογές της 19^ης Μαίου.

Λοιπόν παιδιά, σας έχω νέα. Ο λαός δεν τσιμπάει. Υπάρχει μια λέξη στα στόματα όλων. Διαβάστε τα χείλη μου: Φύγετε!

Τώρα, όσον αφορά τη φοβερή αυτή συμφωνία, για την οποία όλα τα διεθνή κοράκια επιχαίρουν. Δηλαδή, τι περιμένατε, να πουν ότι η συμφωνία είναι άθλια; Το θέμα είναι ότι η χώρα που καταστρέψατε αποχωρεί από τα Βαλκάνια, τράπεζες και επιχειρήσεις και διάφοροι ατζέντηδες δεξιά και αριστερά διαγκωνίζονται να καλύψουν το κενό. Συμπεριλαμβανομένης και της μαντάμ Μέρκελ, η οποία αρέσκεται άλλωστε να σας μαλώνει κι άλλοτε να σας χαμογελά.

Να επαναλάβω αυτά που ήδη έχω τονίσει μήνες πριν: το θέμα στη συμφωνία που φέρατε δεν είναι μόνο το όνομα. Το θέμα είναι κυρίως τα συνοδευτικά, η γλώσσα και η ταυτότητα. Αυτά προσδιορίζουν την ονομασία, αυτά την ταυτοποιούν, αυτά της προσδίδουν αλυτρωτικό χαρακτήρα.

Συνάγεται ότι σηκώσαμε τα χέρια. Τουλάχιστον. Η διαπραγμάτευση πάντα κολλούσε στον αλυτρωτισμό. Λέγοντας ότι η Μακεδονική γλώσσα τους είναι σαφώς είδος σλαβικής, υπονοεί ότι εγώ που η ιδιαίτερη πατρίδα μου είναι η Μακεδονία, πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθώ, αν μάλιστα είμαι και δίγλωσση (να πω το αληθές ότι υπάρχει κόσμος στην περιοχή που καταλαβαίνει και μιλάει σλαβικά) ότι τελικώς είμαι πρώτα Μακεδών και συνεπώς κάποια στιγμή πρέπει να συνειδητοποιήσω την «πραγματική ταυτότητά μου». Ότι δηλαδή ο κανονικός Μακεδών είναι σλάβος και ανήκει αλλού, όχι στην Ελλάδα! Να πω ότι κάτι περίεργα site κάνουν λόγο για πάνω από 100.000 σλαβομακεδόνες που ζουν στην Μακεδονία μας. Τυχαίο;

Είναι τραβηγμένο αυτό; Νομίζω πως όχι. Ας υποθέσουμε ότι στους δύσκολους καιρούς που έρχονται, πολλοί πολίτες συνεχίζουν να είναι οργισμένοι, και χωρίς το μνημόνιο-αντιμνημόνιο, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μιας οπαδικού τύπου νέας αντίθεσης που μπορεί να φτάσει στα άκρα. Αλλά η συμπολίτευση πολιτεύεται με το διχασμό. Πως αλλιώς θα επιτύχει τη συσπείρωσή και την εξαγορά των ρεταλιών;

Δεν τον ενδιαφέρει τον κ. Τσίπρα, κανένα εθνικό θέμα. Οι άνθρωποι κάνουν δουλειές και που και που πουλάνε και κάνα προοδευτιλίκι για κάποιον αριβίστα “χρήσιμο ηλίθιο”, ρετάλι κατά το κοινώς λεγόμενο, που πάντα βρίσκεται.

«Δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω ότι στρίβοντας το καράβι από το μνημόνιο-αντιμνημόνιο προς πιο θολές κατευθύνσεις, ο κ. Τσίπρας καταφέρνει να διαθέτει πλέον κυβερνητικούς εταίρους α λα καρτ». Αυτή η τελευταία είναι ακριβώς η φράση που είχα πει πριν 6 μήνες στη Βουλή για το θέμα. Έχει αλλάξει κάτι; Δεν νομίζω.

Ο κ. Τσίπρας ενδιαφέρεται βασικά να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ (καλά το λέω, το ΠΑΣΟΚ. Γιατί πάνω στη χειρότερη εκδοχή του οικοδόμησε τότε την πλειοψηφία του και πάνω στα δικά του ρετάλια προσπαθεί να οικοδομήσει σήμερα μια λογική ήττα). Μόνο έτσι εκτιμά ότι μπορεί να αποφύγει ίσως την πανωλεθρία, όπως νομίζει. Και σκασίλα του η χώρα. Άλλωστε, για τη συμπολίτευση, η χώρα δεν υπάρχει. Αντιλαμβάνονται τη χώρα ως ένα σύνολο πολιτικών συμμοριών με σκοπό τη διανομή των πολιτικών λαφύρων. Γι αυτό και αλλάζουν τόσο εύκολα θέσεις, γι αυτό και δεν έρχονται ποτέ σε δύσκολη θέση.

Η βλάβη που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση αυτή είναι βαθιά και μακροχρόνια και πλέον λαμβάνει σοβαρή εθνική διάσταση. Υπάρχουν κάποιοι που μπορεί να πουν ότι “έ, δεν έπρεπε να έχει λυθεί αυτό το θέμα;” ή υπάρχουν και κάποιοι λιγοστοί επιχειρηματίες επάνω που σκέφτονται μόνο τις δουλειές. Να το πούμε αυτό: η συμφωνία σφραγίζει την αποχώρηση των ελληνικών συμφερόντων και την έλευση γερμανικών και διεθνών παραγόντων. Τώρα υπάρχει και το τυπικό πλαίσιο με τη συμφωνία του κ. Τσίπρα.

Το πολιτικό κόστος δεν ενδιαφέρει τον κ. Τσίπρα, τα συμφέροντα τον ενδιαφέρουν. Και να μπορέσει να μπετονάρει το 20%, τη δεύτερη θέση. Στοίχημα δεν παίζω ποτέ αλλά θα δείτε τα αποτελέσματα στις εκλογές και θα τρίβετε τα μάτια σας. Όσα συγχαρητήρια και να πάρετε από τον κ. Ζάεφ και τον κ. Νίμιτς, εδώ ψηφίζουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες.