Η Μαύρη αράχνη, ο κορυφαίος όλων των εποχών

Ρώτησαν τον Πελέ:» Ποιον θεωρείτε καλύτερο ποδοσφαιριστή από όλους όσοι έχουν παίξει εναντίον σας΄» Και εκείνος χωρίς να σκεφτεί απήντησε:» Τον Λέβ Γιασίν». Έγραψε βιβλίο με τίτλου » Η ευτυχία της δύσκολης νίκης» και σε αυτό αποκάλυπτε:» Τερματοφύλακας έγινα μάλλον τυχαία. Οταν το 1946 πήγα να γραφτώ στην εφηβική ομάδα του εργοστασίου, ο προπονητής με το μάτι διάλεγε τη θέση που θα αγωνιζόταν ο καθένας μας. Φτάνει μπροστά μου και τον ακούω να λέει: »Αυτός τερματοφύλακας». Παραδέχομαι ότι αισθάνθηκα ντροπή.Στην ομάδα της γειτονιάς έπαιζα μόνο στην επίθεση. Δεν διαφώνησα όμως με την άποψη του προπονητή και δεν το μετάνοιωσα. Με το πέρασμα του χρόνου άρχισε να καλλιεργείται για το άτομο μου η φήμη του ανθρώπου που ούτε λίγο,ούτε πολύ πραγματοποίησε επανάσταση στις αγωνιστικές αρχές που διέπουν το παιχνίδι του τερματοφύλακα. Ισως το ένστικτο μου επέτρεπε να προβλέπω την εξέλιξη τςνφ άσης, να διαβάζω το παιχνίδι. Κανείς δεν με δίδαξε. Πολλοί με ρωτούν εαν είχα ειδικλη μέθοδο στις προπονήσεις. Εκανα τυις ασκήσεις που έκαναν όλοι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας. Επιπλέον όμως έβαζα τους συμπαίκτες μου να σουτάρουν απο την πιο κοντινή απόσταση. Συνήθως ντρέπονταν πιστεύοντας ότι αμφισβητείται η ποδοσφαιρική τους αξία. Στο ποδόσφαιρο όμως κερδίζει εκείνος που προβλέπει τη σκέψη του αντιπάλου. Και για να συμβεί αυτό, ειδικά στην προπόνηση χρειάζεται φαντασία. Αυτό και τίποτε άλλο.Μετά το παγκόσμιο κύπελλο της Αγγλίας(1966) αγωνίστηκα ακόμη τέσσερα χρόνια. Αισθανόμουν όμως σε κάθε αγώνα όλο και πιο δύσκολα. Η κούραση και τα τραύματα έρχονταν συχνότερα απο ότι στο παρελθόν. Εξι φορές έπαθα διάσειση εγκεφάλου. Τα χτυπήματα και τα σπασίματα δεν μπορώ να τα μετρήσω. Σε εναν αγώνα έπαιζα με σοβαρή βλάβη στους μυς. Δεν επιτρέπονταν τότε οι αλλάγές. Αυτό όμως είναι το ποδόσφαιρο. Υπόθεση καθαρά ανδρική, στην οποία πρέπει να ξέρεις να υπομένεις. Δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ και σε μία αδυναμία για την οποία ευθύνομαι.Αρχισα να καπνίζω στα 13 μου χρόνια. Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να αμε αποτρέψει απο αυτή την καταστροφική συνήθεια.Όταν όμως το 1984 μου αφήρεσαν το πόδι, οι γιατροί ήταν κατηγορηματικοί. Το κάπνισμα είχε στην κυριολεξία καταστρέψει την υγεία μου.»
Ο Λεβ Γιασίν έφυγε απο τη ζωή στις 20 Μαρτίου 1990.Συνήθως οι φίλαθλοι,όταν μιλούν για εκείνον,δεν χρησιμοιποιούν κοσμητικά επίθετα,μια και το όνομα του τα λέει όλα»είχε πεί κάποτε ο Όλεγκ Μπλαχίν. Ο μοναδικός τερματοφύλακας που έχει κερδίσει την χρυσή μπάλα. Η«μαύρη αράχνη» των γηπέδων ―εξαιτίας της εξ ολοκλήρου μαύρου χρώματος εμφάνισής του και της ικανότητάς του να «αιχμαλωτίζει» τις φάσεις μέσα στην περιοχή του και να εξουδετερώνει τους αντιπάλους του επιθετικούς― Λεβ Γιασίν γεννήθηκε στη Μόσχα στις 22 Οκτώβρη του 1929.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 27 χρόνων απο τον θάνατο του κορυφαίου τερματοφύλακα όλων των εποχών.«Η χαρά να βλέπεις τον Γιούρι Γκαγκάριν στο διάστημα είναι η μόνη που μπορεί να ξεπεράσει την χαρά από την απόκρουση ενός πέναλτι».  Λεβ Γιασίν
by gpapadopoulos