Κυριακή της Συγχωρήσεως

Άρθρο του Μάριου Κατσικίδη*

Συμμετέχουμε με περίσσιο σθένος σε όλες τις παγκοσμιοποιημένες εορτές (μητέρας, πατέρα), στις αφιερωμένες ημέρες για εμπορικούς λόγους (Βαλεντίνου), αλλάζουμε φωτογραφίες προφίλ στα μέσα δικτυώσεις στις χαρκατηρισμένες ημέρες υπενθύμισης ασθενειών (καρκίνου, Aids).
Καλά είναι και αυτά…

Τι γίνεται όμως με τις πνευματικές εορτές; Αυτές που μας δίνουν τροφή για προβληματισμό και αυτοβελτίωση; Γιατί δεν συμμετέχουμε; Γιατί τις αγνοούμε;

Προφανώς γιατί στην ημέρα κατά του Aids βάζοντας μία μαύρη κορδέλα στη φωτογραφία του προφίλ μας αισθανόμαστε ότι «καθαρίσαμε».
Στις πνευματικές εορτές όμως δύσκολα να τελειώσουμε με την «υποχρέωσή» μας τόσο εύκολα.

Σήμερα παραδείγματος χάρη, Κυριακής της Συγχωρήσεως τι να βάλεις για φώτο; Ποια εικόνα μπορεί να αγγίξει την εσωτερική δύναμη της συγχώρεσης; Όταν η μνησικακία έχει γίνει δεύτερη φύση μας, η συγχώρεση αποτελεί άπιαστο όνειρο. Και εμείς δεν τα θέλουμε τα δύσκολα. Θέλουμε τα εύκολα, τα χωρίς ιδρώτα.

Ας δώσουμε περισσότερη σημασία στις πνευματικές εκείνες έννοιες που μπορούν να μαλακώσουν την καρδιά μας και ας σταματήσουμε να ικανοποιούμαστε με την επιφανειακή πλευρά των πραγμάτων.

Μάριος Κατσικίδης
-άνθρωπος-
Ασφαλιστικός Σύμβουλος
(Μέλος Ανεξάρτητης Κίνησης Πολιτών Ωραιοκάστρου)