Οι δημοτικοί μας παράγοντες, ο “κανένας” και η “είδηση”

Άρθρο του Γκόντη Γ.

Τι είναι είδηση; αν έπρεπε να εξηγήσω στις μέρες μας σ΄ έναν συνδημότη μου «τι είναι είδηση», θα του έλεγα πως δεν είναι είδηση ότι:

“ο δήμαρχος υποσχέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο να ανανεώσει τις συμβάσεις των υπαλλήλων στους παιδικούς σταθμούς του δήμου”.

Είδηση είναι: “ότι ο δήμαρχος υπέγραψε τις συμβάσεις και οι υπάλληλοι πλέον εργάζονται στους παιδικούς σταθμούς του δήμου”.

Όπως δεν είναι “είδηση” το ότι: “δεν γίνεται η αποκομιδή απορριμάτων γιατί χάλασαν τα απορριμματοφόρα του δήμου”.

Είδηση αποτελεί όμως όταν: “όλα τα απορριμματοφόρα του δήμου λειτουργούν και η αποκομιδή απορριμάτων γίνεται κανονικά”

Από πλευράς “είδησης” εκείνο που καθόλου δεν μας έχει λείψει τα τελευταία χρόνια είναι η δημοσιοποίηση πράξεων και παραλείψεων της εκάστοτε διοίκησης του δήμου. Πράξεων και παραλείψεων από την πιο μικρή έως την πιο μεγάλη από την πιο σημαντική έως και την πιο ασήμαντη.

Απουσιάζει ή σπανίζει όμως η είδηση για κάθε καινούριο γεγονός ή συμβάν που ενδιαφέρει μεγάλη μερίδα του κόσμου. Γιατί στην πραγματικότητα αυτό αποτελεί είδηση.

Τι όμως φταίει;

Το κλειδί βρίσκεται στην ικανότητα, στην πρόθεση και στην πηγή. Για να είμαστε αμερόληπτοι κάθε φορά που καλούμαστε να καλύψουμε όλα τα ζητήματα τοπικά και μη, της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής, και πολιτιστικής ζωής, η πρόθεση πρέπει να είναι το κυρίαρχο σημείο σε όλα τα παραπάνω.

Υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να είμαστε αντικειμενικός φορέας ειδήσεων, συγκεντρωμένοι αποκλειστικά και μόνο στο περιεχόμενο του άρθρου, χωρίς άλλες διαδικαστικές ανησυχίες ώστε η ορθότητα, η πληρότητα και ο τρόπος έκφρασης να συντελούν στη συνολική ποιότητα.

Κάτι τέτοιο όμως είναι λάθος και εξ’ ορισμού αδύνατον. Από την στιγμή όμως που μπαίνουν στη μέση ζητήματα για το πως θα επιλέξουμε μία είδηση μέσα από ένα πλήθος ειδήσεων; ποια χρονική στιγμή και που θα αναπαραχθεί αυτή; ποιο θα είναι το προσωπικό ύφος της και ποιος ο δικός μας σχολιασμός; αυτόματα τότε καταρρίπτεται η αντικειμενικότητα, και φανερώνεται η χροιά του υποκειμενικού που υπάρχει σε κάθε δραστηριότητα αποτύπωσης ενός συμβάντος

Πολλές φορές κυριαρχεί η εμμονή στο να ξεθάβουμε ειδήσεις ή γεγονότα που συνέβησαν στο πρόσφατο η στο μακρινό παρελθόν, επιλέγοντας έτσι τρόπους αντιπαράθεσης, σύγκρισης και σύνδεσή τους με το παρόν. Και εύλογα τίθεται το ερώτημα. Βοηθούν την κοινή γνώμη όταν ξεθάβουμε ειδήσεις ή γεγονότα που συνέβησαν στο πρόσφατο η στο μακρινό παρελθόν; και γιατί το κάνουμε αυτό;

Μήπως είμαστε παλαιοπώλες της περιοχής του «ΜΠΙΤ ΠΑΖΑΡ», Θεσσαλονίκης, κάπηλοι, που ζούμε πουλώντας παράδοση, ειδήσεις, νέα, ελπίδα, ενδιαφέρον και παρελθόν και ξαφνικά ένας από εμάς, σαν τον Οδυσσέα, ψάχνει και ανακαλύπτει τον Κύκλωπα;

Πώς χωρούν όμως οι παλαιοπώλες της περιοχής του «ΜΠΙΤ ΠΑΖΑΡ» στο Κύκλωπα του Ευριπίδη, που είναι το μοναδικό ακέραια σωζόμενο σατυρικό δράμα;

Ο Κύκλωπας τρώει τους συντρόφους του Οδυσσέα γιατί του αρέσει το ανθρώπινο κρέας, 

κανιβαλίζει

Ο Οδυσσέας; διεκδικεί την επιβίωσή του. Για να το καταφέρει αυτό γίνεται ο υπηρέτης του Κύκλωπα . Αρνείται την ταυτότητά του για να σωθεί. Του λέει πως ονομάζεται «Κανένας». Μεθάει τον Κύκλωπα και τον τυφλώνει με τη βοήθεια των συντρόφων του και των Σειληνών. Οταν θα ρωτήσουν τον Πολύφημο ποιος τον τύφλωσε, αυτός θα απαντήσει «Ο Κανείς». Ο Κύκλωπας τιμωρείται και ο Οδυσσέας συνεχίζει το ταξίδι.

Με λίγα λόγια ο Κύκλωπας δεν έχει καμιά διαφορά με το σημερινό άνθρωπο της ενημέρωσης, που αρκετές φορές είναι επίσης μονόφθαλμος, αφού δεν έχει εύρος εικόνας.

Στηρίζεται, στην προσωπική του δύναμη, στον τσαμπουκά και στο «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε». Και το κυριότερο απ’ όλα, κανιβαλίζει, κάτι που σήμερα είναι το σύνηθες.

Αλλά και ο Οδυσσέας μοιάζει να είναι ένα κομμάτι του σημερινού Ελληνα. δεν έχει πρόβλημα να απαρνηθεί ακόμα και την ταυτότητά του, το παρελθόν του, να γίνει «ο κανένας» προκειμένου για να διασωθεί. Όμως και πολλές από τις δημοτικές παρατάξεις και πολλοί από τους δημοτικούς παράγοντες που βγαίνουν σήμερα από τις κάλπες είναι ο «κανένας».

 
Ο σημερινός δημότης του δήμου μας, ποια κριτηρια επιλογης ειδησεων άραγε, έχει και πόσο απέχει από το να είναι ο «κανένας»;